กิจกรรม
การจัดสภาพแวดส้อมเพื่อส่งเสริมประสบการณ์ทางภาษา
หลักการจัด ( หรรษา นิลวิเชียร, 2535)
1.สอดคล้องกับวิธีการเรียนรู้ของเด็ก เปิดโอกาสให้เด็กได้เป็นอิสระ ได้กระทำด้วยตนเอง
2.ต้องส่งเสริมให้เด็กให้มีการปฏิสัมพันกับบุคคลรอบข้าง
3.เน้นความหมายมากกว่ารูปแบบ ยอมรับการสื่อสารของเด็ก โดยคำนึงถึงความหมายที่เด็กต้องการสื่อสารมากกว่าความถูกต้องของไวยากรณ์
ประสบการณ์สำคัญที่ส่งเสริมพัฒนาการภาษาสำหรับเด็กปฐมวัย
1.การแสดงความรู้สึกด้วยคำพูด ครูควรถามเก่ง ใช้คำถามเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน เพื่อให้เด็กได้ตอบ ใช้คำถามที่เป็นปลายเปิด เพื่อให้เด็กได้ฝึกพูดเยอๆ
2.การสื่อสารกับผู้อื่น เป็นการทรอดแทรกให้เด็กได้ฝึกพูด ฝึกใช้ภาษา เช่น เล่าประสบการณ์ของตนเอง ( ประสบการณ์เดิม ) หรือ เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตนเอง
3.เด็กได้มีโอกาสฟังและ มีความเข้าใจ เช่น คุณครูเล่านิทานให้ฟัง
4.การเขียนในหลายรูปแบบผ่านประสบการณที่สื่อความหมายต่อเด็ก เช่น เขียนภาพ เขียนคล้ายตัวอักษร และ เขียนชื่อตนเอง
5.การอ่านในหลายรูปแบบผ่านประสบการณ์ที่สื่อความหมายต่อเด็ก เช่น อ่านภาพ อ่านสัญลักษณ์
การประเมิน
1.ใช้เครื่องมือในการประเมินที่หลากหลาย เช่น ประเมินจากผลงานเด็ก,
การสังเกต (เป็นวิธีที่ดี ที่สุด)
2.เน้นที่ความก้าวหน้าของเด็ก เช่น บันทึกในสิ่งที่เด็กทำได้
3.การประเมินจากบริบทที่หลากหลาย
4.ให้เด็กได้มีโอกาสประเมินตนเอง เช่น คุณครูถามเด็กว่า คิดว่าภาพของตนเองสวยไหม
5.คุณครูให้ความสนใจทั้งกระบวนการและผลงาน เช่น ระหว่าที่เด็ก ระบายสีครูเดินดูด้วย
ว่าเด็กคนนี้ตั้งใจทำหรือเปล่า เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการประเมินผลงาน
6.ประเมินเด็กเป็นรายบุคคล เรพาะเด็กทุกคนมีความแตกต่างกัน
การนำไปประยุกต์ใช้
ครูควรให้ความสำคัญกับภาษาของเด็กโดยการยอมรับการสื่อสารการใช้ภาษาของเด็ก ไม่ตำหนิ ดุด่า
หรือบังคับให้เด็กพูดหรือเขียนภาษาที่เด็กไม่ถนัด
ที่สำคัญ การจัดห้องเรียนที่เอื้อเฟื้อต่อการเรียนรู้ภาษาของเด็ก
ควรมีอุปกรณ์ ที่ส่งเสริมการเรียนรูภาเช่น หนังสือนิทานสำหรับเด็กปฐมวัย
เด็กที่ได้อยู่ในห้องที่มีหนังสือวรรณกรรมสำหรับเด็กปฐมวัย
จะมีแนวโน้มที่จะรักการอ่าน
คำคล้องจองสำหรับเด็กปฐมวัย
อะไรเอ่ย
มีปีกบินได้
พุ่งไปบนฟ้า
ไม่ใช่นกกา
หน้าตาแปลกๆ
.
.
(เครื่องบิน)
